این دو(ماهواره)کهکشان راه شیر، نزدیک ترین کهکشان های همسایه در فضا هستند و در سال 1520 میلادی به وسیله ماژلان(سیاح پرتغالی)، هنگامی که با قایق بادبانی به دریاهای نیمکره جنوبی سفر کرده بود، کشف شدند. اگر با چشم غیر مسلح به ابرهای ماژلانی نگاه کنیم، تکه های غبار مانند با درخشش کم را می بینیم. آنها فقط در نزدیکی خط استوا و یا نیمکره جنوبی دیده می شوند .
ابر ماژلانی بزرگ،حدود 180,000 سال نوری با ما فاصله دارد و حدود 10,000 ستاره(یعنی یک دهم شمار ستاره های کهکشان ما) را در بر می گیرد. فاصله ابر ماژلانی کوچک از ما، 230,000 سال نوری و تعداد ستاره های آن کمتر است. هر دو ابر، سحابی هایی را شامل می شوند که ستاره های درون آنها در حال شکل گیری هستند .
>ابرهای ماژلانی بخشی از گروه بزرگ تر هستند که کهکشان راه شیری ما نیزبه آن تعلق دارد. تمام این کهکشان ها در فضا حرکت می کنند. ابرهای ماژلانی را می توان در آسمان شب نیمکره جنوبی مشاهده کرد. اگر با یک تلسکوپ قوی آنها را مشاهده کنیم،درون شان میلیون ها ستاره را می بینیم.
• فناوري نانو چيست؟